ภาษาโคราช คือ ภาษาท้องถิ่นของจังหวัดนครราชสีมา คาดว่าเป็นวัฒนธรรมที่ผสมระหว่างภาษากลางและภาษาอีสาน จนกลายเป็นภาษาท้องถิ่น
มีความเป็นเอกลักษณ์สูง มีศัพท์เฉพาะเยอะมาก คนภาคกลางอาจจะฟังภาษาอีสาน ภาษาเหนือพอรู้เรื่อง พอคุยได้ เนื่องจากรากศัพท์คล้ายกัน แต่ภาษาโคราชจะค่อนข้างฉีกออกไป เรารวบรวมคำที่นักท่องเที่ยวมักจะได้ยินบ่อยมาฝากกันครับ
คำศัพท์ภาษาโคราชเบื้องต้น
- โพด : มาจากคำว่าโคตร เป็นคำลงท้ายที่เป็นคําวิเศษณ์ บ่งบอกถึงว่าเยอะมากๆ เช่น เสียงดังโพดๆ
- จ่น : หมายถึง วุ่นวาย, ยุ่ง
- เข่า : ในบริบทการพูดถึงอาหารจะหมายถึงข้าว เช่น เข่าเปียก หมายถึงข้าวต้ม
- กิ๋น, จิ๋น : หมายถึง กิน, รับประทาน
- เคียด : หมายถึง โกรธ คล้ายกับคำว่าเคียดแค้น
- แจ้ง : หมายถึง ความสว่าง เช่น แจ้งแล้ว คือ เช้าแล้ว
- เจ็บขี่, เจ็บเยี่ยว : หมายถึง อาการปวดปัสสาวะหรืออุจาระ
- งึดหลาย : หมายถึง งงมากในอาการที่ประหลาดใจ
- พอกะเทิน : หมายถึง การทำอะไรค้างไว้ เช่น ทำการบ้านไว้พอกะเทิน
- พูดเดิม : หมายถึง นินทา
- บ่อนนอน : หมายถึง ที่นอน
- บ้านเอง : หมายถึง บ้านหรือภูมิลำเนา
- สะออน : หมายถึง น่ารัก
- หนหวย : หมายถึง รำคาญ
- ไอ๋, ไอเยอ : หมายถึง อะไรนะ ว่าไงนะ
- ดอกเด่ : หมายถึง ต่างหาก
- โกรกกราก : หมายถึง รีบด่วน
- สำมะปิ : หมายถึ สารพัด, จิปาถะ
- กะไหน : หมายถึง ที่ไหน
- ระอิ๊ก : หมายถึง หัวเราะ